در سال ۱۹۵۳ ویلیز اجازهٔ تولید جیپ را در ژاپن به میتسوبیشی داد تا با تویوتا لندکروزر و نیسان پاترول رقابت کند. این شرکت تا سال ۱۹۹۸ ساخت جیپ را ادامه داد تا اینکه نهایتاً استانداردهای آلایندگی و ایمنی سختتر باعث خاتمهٔ تولید این خودرو شدند. در این ۴۵ سال، حدود ۲۰۰ هزار دستگاه جیپ توسط میتسوبیشی تولید شد. اولین شاسیبلند اختصاصی این شرکت اما پاجرو بود که در سال ۱۹۸۱ معرفی شد.
پاترول یکی از باسابقهترین نامها در دنیای شاسیبلندها محسوب میشود. اولین نسل این خودرو که در سال ۱۹۵۱ معرفی شد، شباهتهایی به جیپ داشت اما با عرضهٔ نسل سوم در سال ۱۹۸۰ (همان نسلی که در کشورمان هم تولید شد) نیسان راه خود را در طراحی پاترول پیدا کرد. در حال حاضر این شاسیبلند ژاپنی در نسل ششم خود قرار دارد.
نسل اول اوپل فرونترا که در سال ۱۹۹۱ معرفی شد، در اصل نسخهٔ اروپایی ایسوزو MU بود که در نسخههای سهدر کوتاه و پنجدر کشیده به بازار عرضه شد. هرچند این خودرو به دلایل مختلف بسیار موردانتقاد قرار گرفت اما فروش خوبی داشت.
مثل سیتروئن C-Crosser که در قسمت اول معرفی کردیم، پژو ۴۰۰۷ هم در اصل نسخهٔ ریبج شدهٔ میتسوبیشی اوتلندر بود. این خودرو در سال ۲۰۰۷ به بازار آمد اما عمر کوتاهی داشت و در سال ۲۰۱۲ کنار گذاشته شد. سپس مدل ۴۰۰۸ جایگزین ۴۰۰۷ شد که آنهم بر اساس میتسوبیشی ASX ساخته شده بود.
پورشه: کاین سال ۲۰۰۲
کاین در سال ۲۰۰۲ به بازار آمد یعنی همان سالی که پسرعمویش، فولکسواگن توآرگ معرفی شد. خیلیها معتقد بودند پورشه نباید از سنت دیرینهٔ خود یعنی ساخت خودروهای اسپرت خارج شود اما موفقیت کاین در بازار نشان داد که این شرکت تصمیم درستی گرفته است.
رنو در سال ۱۹۹۵ مگان را به بازار فرستاد و دو سال بعد مینیون سنیک را بر پایه آن تولید کرد. سپس در سال ۲۰۰۰، سنیک RX4 معرفی شد که ارتفاع بسیار بیشتری از زمین داشت، به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز بود و سیستم تعلیق آن ارتقاء پیدا کرده بود. هرچند شاید سنیک RX4 را یک شاسیبلند واقعی ندانید اما این خودرو تمام ویژگیهای کراساوورها را داشت و در آفرود هم از عملکرد خوبی برخوردار بود تا شایستهٔ حضور در لیست اولینهای ما باشد.
شاید آخرین خودروسازی که انتظار میرفت وارد بازار شاسیبلندها شود رولزرویس باشد. بااینحال، این اتفاق در سال ۲۰۱۸ با معرفی کولینان رخ داد. این ماشین با نیروگاه ۶.۷۵ لیتری V12 توئین توربو باعث شد رولزرویس بتواند رکورد فروش سالانهٔ خود را بشکند. کولینان بر اساس پلتفرم آلومینیومی فانتوم ساخته شده است.
ساب ۹-۷X بیشتر از آنکه سوئدی باشد آمریکایی بود زیرا روی پلتفرم مشترکی با بیوک راینیر، شورلت تریلبلیزر، جیامسی انووی و الدزمبیل براوادا ساخته شده بود و در کارخانهٔ جنرال موتورز در اوهایو برای بازار ایالاتمتحده تولید میشد. البته ۹-۷X بعنوان یک شاسیبلند لوکس به بازار عرضه شد و قیمت گرانتری داشت. این خودرو از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ به بازار عرضه شد. در سال ۲۰۱۰ نیز ساب دومین شاسیبلند خود را با نام ۹-۴X به بازار فرستاد که عمر بسیار کوتاهی داشت و در اواخر سال ۲۰۱۱ تولید آن خاتمه یافت زیرا جنرال موتورز برند ساب را فروخت.
اولین حضور سئات در بخش شاسیبلندها با آتکا صورت گرفت. این خودرو که در سال ۲۰۱۶ معرفی شد، یکی از اولین محصولات گروه فولکسواگن بود که روی پلتفرم MQB A1 ساخته شد. این پلتفرم بعداً در کراساوورهای دیگری مثل اشکودا کاروک و فولکسواگن تیراک هم بکار رفت.
در اوایل قرن بیست و یکم، اشکودا ابتدا با مینیون رومستر و سپس با کراساوور یتی سبد محصولات خود را متنوعتر کرد. یتی در سال ۲۰۰۹ بر اساس پلتفرمی که در بسیاری از محصولات گروه فولکسواگن استفاده میشد به بازار آمد. این خودرو در سال ۲۰۱۷ با مدل جدید کاروک جایگزین شد اما با وجود افزایش سن، هنوز هم بین خریداران محبوب بود و خیلیها از خاتمهٔ تولیدش ناراحت شدند.
از سال ۱۹۶۴ تولید جیپ CJ در کره جنوبی آغاز شد و شرکتهای مختلفی تحت لیسانس جیپ اقدام به تولید این خودرو کردند. جیپ کرهای در سال ۱۹۸۳ کوراندو نام گرفت و نهایتاً شرکت سازندهٔ آن در مارس سال ۱۹۸۸ به سانگیانگ تغییر نام داد. کوراندو تا سال ۱۹۹۶ تولید شد و سپس جای خود را به نسل دوم داد که توسط خود سانگیانگ توسعه پیدا کرده بود. البته اولین شاسیبلند اختصاصی این شرکت موسو بود که با همکاری مرسدس ساخته و در سال ۱۹۹۳ معرفی شد.
اگر از مدل اوتبک که در اصل یک کراس استیشن بود صرفنظر کنیم، اولین شاسیبلند سوبارو را باید مدل فورستر بدانیم. این خودرو که در سال ۱۹۹۷ معرفی شد، بر اساس پلتفرم ایمپرزا ساخته شده و از همان مرکز ثقل پایین به لطف پیشرانهٔ تخت، سامانهٔ چهارچرخ محرک و سیستم تعلیق نرم اما با تنظیم مناسب استفاده میکرد. درنتیجه، رانندگی فورستر تقریباً به خوبی ایمپرزا بود اما خودروی کاربردیتر بهحساب میآمد. سوبارو بیش از ربع قرن است که همچنان همین مسیر را ادامه میدهد.
شرکت هوپ موتور در سال ۱۹۶۸ یک آفرودر بسیار کوچک و ابتدایی بنام ON360 را با پیشرانهٔ ۶۶۰ سیسی دو زمانه میتسوبیشی معرفی کرد اما این شرکت که نتوانست ON360 را به تولید انبوه برساند، امتیاز آن را به سوزوکی فروخت. این شرکت نیز آفرودر هوپ موتور را کاملاً از نوع طراحی و پیشرانهٔ میتسوبیشی را با یکی از موتورهای خودش جایگزین کرد. نتیجه خودرویی بنام LJ10 بود که در سال ۱۹۷۰ به بازار آمد و بسیار محبوب شد. جانشین امروزی این خودرو سوزوکی جیمنی است.
مدل X اولین شاسیبلند و سومین محصول تسلا بود. مثل دیگر ساختههای این شرکت، مدل X هم از قوای محرکهٔ تمام الکتریکی استفاده میکند اما این کراساوور آمریکایی بخاطر درهای عقب گالوینگش متمایز است زیرا دیدن چنین درهایی در یک شاسیبلند تولیدی بسیار غیرمعمول است. مدل X در اواخر سال ۲۰۱۵ معرفی شد و هنوز در حال تولید است.
تویوتا لندکروزر هم مثل پاترول یکی از باسابقهترین شاسیبلندهای جهان محسوب میشود. البته این خودرو ابتدا BJ نام داشت و در سال ۱۹۵۴ به لندکروزر تغییر نام داد. پیشینهٔ لندکروزر به خودرویی بنام AK10 بازمیگردد که در طول جنگ جهانی دوم توسط تویوتا طبق درخواست مقامات نظامی ژاپن از روی جیپ آمریکایی شاخته شد. البته BJ هیچ اشتراکی با AK10 نداشت اما از بسیاری از درسهایی که در هنگام توسعهٔ آن آموخته شده بود بهره برد. BJ ترکیبی از شاسی کامیون با پیشرانهٔ ۳.۴ لیتری متعلق به سدانهای تویوتا و سامانهٔ چهارچرخ محرک جدید بود.
توآرگ بطورمشترک توسط فولکسواگن و پورشه توسعه پیدا کرد و تقریباً همزمان با کاین در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. سه سال بعد نیز پسرعموی سوم یعنی آئودی Q7 به بازار آمد. این سه خودرو از لحاظ فنی یکسان بودند اما هرکدام ظاهر خاص خود را داشتند. نسل اول توآرگ حتی با موتور ۶ لیتری W12 بنتلی کانتیننتال هم ارائه شد.
هنگامی که اولین شاسیبلند ولوو با نام XC90 در سال ۲۰۰۲ راهی بازار شد بسیار مورداستقبال قرار گرفت. هرچند این خودرو بر اساس پلتفرم سدانهای ولوو ساخته شده بود اما موفق عمل کرد. نسل اول XC90 با بروزرسانیهای جزئی دوازده سال روی خط تولید ماند و حتی تا دو سال بعد همچنان در چین عرضه میشد.