جدیدترین خودروسازی که وارد بخش شاسیبلندها شده فراری است. این شرکت شاسیبلند خود با نام پوروسانگوئه را سال گذشته معرفی کرد. البته فراری این خودرو را رسماً یک شاسیبلند نمیداند و آن را خودروی اسپرت بلندقامت چهاردر توصیف میکند. با این وجود و علیرغم ویژگیهای منحصربهفردی که در پوروسانگوئه میبینیم، این خودرو بهعنوان ورود فراری به دنیای شاسیبلندها در نظر گرفته میشود.
جنسیس بهعنوان برند لوکس هیوندای، سابقه کوتاهی دارد. این شرکت کار خود را با سدانها آغاز کرد اما سرانجام در ژانویهٔ سال ۲۰۲۰ جنسیس از اولین شاسیبلند خود با نام GV80 پرده برداشت. پس از این نیز برند لوکس هیوندای شاسیبلند کوچکتر GV70 و همینطور مدل الکتریکی GV60 را معرفی کرد تا حضور خود در بخش شاسیبلندها را پررنگتر کند.
مثل برند لوکس آکورا، اولین شاسیبلند هوندا هم در اصل یک ایسوزو بود. این خودرو نسخهٔ ریبج شدهٔ ایسوزو رودئو بود که با نام هوندا پاسپورت طی دو نسل از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ تولید میشد. پاسپورت بهمنظور حضور هوندا در بازار رو به رشد شاسیبلندهای ایالاتمتحده در نظر گرفته شده بود. اولین شاسیبلند اختصاصی هوندا اما مدل کامپکت CR-V بود که در سال ۱۹۹۵ معرفی شد. این شرکت در سال ۲۰۱۸ نیز نام پاسپورت را دوباره کرد.
هیوندای هم شرکت دیگری بود که ابتدا با کمک یک خودروساز دیگر وارد بخش شاسیبلندها شد. گالوپر نسخهٔ ریبج شدهٔ نسل اول میتسوبیشی پاجرو بود که از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۴ توسط هیوندای طی دو نسل به بازار عرضه شد. اولین تلاش خود هیوندای برای ساخت شاسیبلند اما مدل سانتافه بود که در سال ۲۰۰۰ پدیدار شد.
اینفینیتی بهعنوان برند لوکس نیسان، اولین شاسیبلند خود را در سال ۱۹۹۶ با نام QX4 به بازار فرستاد. هرچند این خودرو بر اساس نیسان پثفایندر ساخته شده بود اما چیزی بیشتر از یک ریبج ساده بود. QX4 کابین لوکستر و راحتتری داشت و فقط با پیشرانههای نرم بنزینی ارائه میشد درحالیکه برای پثفایندر موتورهای دیزلی هم قابل انتخاب بود.
جگوار برای دههها بهعنوان شرکتی شناخته میشد که هرگز شاسیبلند نمیسازد زیرا مالک قبلی این برند بریتانیایی یعنی فورد این وظیفه را کامل به لندروور سپرده بود اما جگوار تحت مالکیت جدید با عرضهٔ F-Pace در سال ۲۰۱۶ خود را از این قیدوبندها رها کرد. جگوار برای ساخت این شاسیبلند بجای متوسل شدن به لندروور، از پلتفرم خاص خود استفاده کرد که قبلاً در سدانهای XE و XF به کار رفته بود. یک سال بعد نیز رنجروور ولار روی همین پلتفرم ساخته شد.
هرچند شورلت سابربن سابقهٔ بیشتری دارد اما بدون شک جیپ ویلیز اولین شاسیبلند واقعی جهان محسوب میشود. این خودرو در طول جنگ جهانی دوم توسط شرکتهای فورد و ویلیز برای ارتش ایالاتمتحده تولید میشد. در سال ۱۹۴۵ اما ویلیز اولین نسخهٔ غیرنظامی این ماشین را با نام CJ-2A به بازار فرستاد. از این مدل تا زمانی که در سال ۱۹۴۹ جای خود را به CJ-3A داد بیش از ۲۰۰ هزار دستگاه ساخته شد.
در سال ۱۹۹۳ کیا شرکت بسیار متفاوتی نسبت به چیزی که امروز میشناسیم بود. در آن زمان، قیمت ارزان تنها دلیل خرید یکی از محصولات این شرکت بود و این موضوع در مورد نسل اول اسپرتیج هم صدق میکرد زیرا این خودرو فاصلهٔ زیادی با بهترین شاسیبلندهای آن زمان داشت. بااینحال، نسل اول اسپرتیج ۱۲ سال روی خط تولید ماند و سپس جای خود را به نسل دوم داد که خودروی بسیار بهتری بود.
برخلاف تصور خیلیها، اوروس اولین شاسیبلند لامبورگینی نیست و این عنوان به LM002 اختصاص دارد که از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ در تعداد کمی ساخته شد. در آن زمان که شاسیبلندها خیلی محبوب نبودند و فشاری روی خودروسازان برای ورود به این بخش وجود نداشت، ساخت شاسیبلندی مثل LM002 برای شرکتی که صرفاً به تولید سوپراسپرت میپرداخت بسیار عجیب بود.
پس از جیپ CJ-2A، لندروور سری I یکی از اولین شاسیبلندهایی بود که برای استفادههای غیرنظامی ساخته شد. این خودرو در سه نسل شامل سری I، سری II و سری III ساخته شد و در سال ۱۹۹۱ به دیفندر تغییر نام داد. نمونههای اولیهٔ سری I توسط شرکت روور به بازار عرضه میشدند تا اینکه در سال ۱۹۷۸ لندروور بهعنوان یکی از زیرمجموعههای بریتیش لیلاند به یک شرکت مستقل تبدیل شد.
مثل اینفینیتی، اولین شاسیبلند لکسس هم در اصل ریبج یکی از شاسیبلندهای شرکت مادر خود بود. لکسس LX نسخهٔ لوکستری از تویوتا لندکروزر بود که در اواخر سال ۱۹۹۵ روی خط تولید رفت. پس از این، لکسس بهسرعت در سال ۱۹۹۸ اولین کراساوور خود را هم با نام RX به بازار فرستاد.
لینکلن نیز برای ساخت اولین شاسیبلند خود از شیوهای مشابه اینفینیتی و لکسس استفاده کرد. نویگیتور اساساً نسخهٔ لوکس فورد اکسپدیشن بود که جانشین برانکو شده بود. البته هرچند بدنهٔ این دو خودرو یکسان بود اما لینکلن تغییرات زیادی در ظاهر و داخل نویگیتور ایجاد کرد تا بهخوبی از اکسپدیشن ارزانتر متمایز شود.
این خودرو که توسط سازندهٔ ایتالیایی با عنوان «مازراتی شاسیبلندها» توصیف شده بود، برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ به بازار آمد. البته مازراتی با رونمایی از کانسپت کوبانگ در سال ۲۰۱۱ قصد خود برای ورود به دنیای شاسیبلندها را نشان داده بود. هرچند لوانته فروش بیشتری نسبت به دیگر محصولات مازراتی داست اما چندان مورد تحسین قرار نگرفت.
اولین شاسیبلند مزدا هم شرایطی مثل هوندا پاسپورت و هیوندای گالوپر داشت زیرا ناواهو درواقع نسخهٔ ریبج شدهٔ نسل اول فورد اکسپلورر بود. این خودرو اما عمر کوتاهی داشت و تا سال ۱۹۹۴ تولید شد. مدل تریبیوت که در سال ۲۰۰۰ معرفی شد، جایگزینی برای ناواهو بود. تریبیوت هم بر اساس فورد اسکیپ ساخته شده بود اما مزدا مشارکت بیشتری در طراحی آن داشت.
شاسیبلندی که این روزها با نام G کلاس میشناسیم، در ابتدا G واگن نام داشت که مخفف خودروی آفرود در زبان آلمانی بود. این خودرو که در سال ۱۹۷۹ به بازار آمد، یک ۴×۴ سنتی با شاسی نردبانی، ظاهر جعبهای شکل، سه قفل دیفرانسیل و خریداران نظامی فراوان بود. بعداً اما سرنوشت G کلاس کاملاً تغییر کرد و به شاسیبلندی مجلل و نماد ثروت تبدیل شد که بعید است برای آفرود استفاده شود.
بامو پس از اینکه در احیای هاچبک مینی موفق عمل کرد، همان فرمول را در دیگر کلاسها هم به کار گرفت که یکی از آنها شاسیبلند بود. بدین ترتیب، در سال ۲۰۱۰ مدل کانتریمن متولد شد. ویژگی اصلی کانتریمن این بود که میتوانست دو بزرگسال ۱۸۰ سانتیمتری را در عقب خود جای دهد یعنی چیزی که تا آن زمان در هیچ مینی دیگری امکان نداشت. کانتریمن همچنین اولین مینی چهارچرخ محرک محسوب میشد.
ادامه دارد…