اولین تضاد در این خودروها طراحی بیرون است؛ هوندا سیویک در نمای ظاهری انواع زوایای سخت و شکلهای نامناسب دارد. تریم اسپرت تورینگ، دارای دو اسپویلر و تعداد زیادی دریچه هوای پلاستیکی است. فضای داخلی نیز به همین ترتیب شلوغ است و داشبورد از چندین مواد مختلف و تعداد زیادی دکمه تشکیل شده است.
سیویک دارای یک سیستم اطلاعات سرگرمی نسبتاً غیرجذاب است، اما دارای سیستم اتواندروید و اپل کارپلی است که به بهبود کارایی کمک میکند.
تویوتا کرولا طراحی منسجم و تمیزتری دارد که در رنگ بندی های مختلف عرضه می شود. جلوپنجره بزرگ اسپرت، چراغهای LED تیز مخصوصاً چراغهای مه شکن) و هیچ زوایای خشن یا اسپویلرهای دوتایی ناجور وجود ندارد.
فضای داخلی بسیار هوشمند طراحی شده است؛ کرولا تقریباً همان فناوری داخل کابین سیویک را دارد، به استثنای اندروید اتو و صندلیهای گرمکن عقب، که در تویوتا وجود ندارند.
تویوتا کرولا همچنین از نظر ابعاد کمی کوچکتر از هونداست؛ سیویک با رانندگی این دو خودرو، چند تفاوت مهم بین کرولا و سیویک مشاهده خواهید کرد. برای شروع، سیویک به لطف موتور توربوشارژر، بسیار سریعتر احساس میشود و رانندگی در شهر آسانتر است. در مورد موتور ۱.۵ لیتری توربو هوندا که سیویک، آکورد و CR-V را تامین میکند، نگرانیهایی درباره قابلیت اطمینان وجود دارد، بنابراین باید توجه داشت که این موتور ممکن است به اندازه خودروهای هوندا بادوام و قوی نباشد.
موتور ۱.۵ لیتری توربوشارژ ۱۸۰ اسب بخار قدرت و ۱۶۲ پوند فوت گشتاور تولید میکند و از یک گیربکس CVT استفاده میکند که بهتر از سایرین است.
سیویک را میتوان با تعداد زیادی سیستم کمک راننده و ویژگیهای ایمنی داشت. کروز کنترل تطبیقی، بسیار خوب است و ماشین را بدون هیچ گونه اضطرابی به حالت توقف در میآورد. کرولا تنها با یک موتور ارائه میشود، یک موتور ۲.۰ لیتری ۴ سیلندر تنفس طبیعی که ۱۶۸ اسب بخار قدرت و ۱۵۱ پوند فوت گشتاور تولید میکند.