رنو و ولوو هر کدام ۳۰۰میلیون یورو در شرکتی جدید به نام فلکسیس سرمایهگذاری کردهاند که کارش ساخت خودروهای باری الکتریکی است.
استافت نامی آشنا در صنعت خودرو است. رنو در سال ۱۹۵۹ ماشین باری با این نام به بازار عرضه کرد که بهسرعت در فرانسه محبوب شد. علاوه بر فرانسه، نمونههای مختلفی از استافت تا سال ۱۹۸۶ در کشورهای رومانی، الجزایر و مکزیک تولید شد.
در طراحی استافت جدید از مدل کلاسیک این ماشین الهام گرفته شده است. رنو میگوید نسل جدید ونهای الکتریکیاش را طوری طراحی کرده که کسلکننده نباشند و رنگ و ظاهرشان شهر را زیبا کند.
استافت طول و عرض کمی دارد تا رانندگی و پارک کردنش در شهر راحت باشد. ارتفاع خودرو دو متر و ۵۹سانتیمتر است و میتوان بهراحتی در جای بار ایستاد. اتاق فقط یک صندلی برای راننده دارد و در کنارش یک میز کوچک گذاشته شده است. بقیه فضای اتاق هم پر از قفسهها و فضاهایی برای گذاشتن وسایل شخصی و بار است.
رنو برای استافت نرمافزاری نوشته که همه بخشهای خودرو را کنترل میکند. این نرمافزار با اتصال به اینترنت بهروز میشود و رنو میتواند به مرور زمان امکانات جدیدی به ماشین اضافه کند.
این نرمافزار همچنین به مشتریان امکان میدهد تا با توجه به نیاز خود امکانات خودرو را تغییر دهند یا اطلاعات موردنیاز خود را دریافت کنند. شرکتهایی که بیشتر از یک ون استافت داشته باشند با کمک این نرمافزار میتوانند رفتوآمد آنها را بهتر مدیریت کنند.
اطلاعاتی درباره توانایی فنی خودرو منتشر نشده، اما لوکا دی مئو، مدیر گروه رنو، میگوید هدف کارخانه، ساخت خودروهای باری الکتریکی است که هزینه استفاده و نگهداری آنها از خودروهای بنزینی سیدرصد کمتر باشد. دی مئو میگوید: اگر فرض کنیم کل هزینه خودرو در طول عمرش صد یا ۱۲۰هزار یورو باشد، با صرفهجویی سیدرصدی، خود خودرو برای صاحبش مجانی تمام میشود.