توفان خودرویی در آمریکا

 اتحادیه کارگران خودرو آمریکا (UAW)، همزمان با فصل تمدید قراردادها و به دنبال مذاکرات ناموفق، علیه سه خودروساز بزرگ جنرال موتورز، فورد و استلانتیس (شرکت مادر جیپ و کرایسلر) وارد اعتصاب شده است. نمایندگان سه شرکت بزرگ خودروسازی می‌گویند به دنبال توافق بر سر قراردادی منصفانه هستند و این در شرایطی است که درحال‌حاضر نیز هزینه‌های نیروی کار آنها بیشتر از رقبای غیراتحادیه‌ای مانند تسلاست.

بر اساس گزارشی از واشنگتن‌پست، اتحادیه کارگران خودرو خواهان افزایش ۳۶درصدی دستمزد طی چهار سال است. کارگران تمام‌وقت شاغل در این سه شرکت، بسته به سابقه کار، ساعتی ۱۸ تا ۳۲ دلار دریافت می‌کنند و اتحادیه در این زمینه شکایت دارد که افزایش دستمزدها مطابق با رشد تورم نبوده است. این اتحادیه همچنین انگشت اشاره را به سوی «دستمزد بالای مدیران» و «سود قابل‌توجه شرکت‌ها» گرفته است. با‌این‌حال، خودروسازان افزایش دستمزد در بازه ۵/ ۱۷ تا ۲۰درصدی را طی قراردادهایی ۵/ ۴ساله پیشنهاد کرده‌اند. از سوی دیگر، اتحادیه خواهان پایان سیستم استخدامی پلکانی است؛ که در آن کارگران جدیدتر با دستمزد کمتر و مزایای کمتر جذب می‌شوند. پایان دادن به طبقه‌بندی مختلف کارگری اخیرا مورد توجه اتحادیه‌های دیگر نیز بوده است. اعضای اتحادیه کارگری تیمسترز در شرکت پست یوپی‌اس (UPS) آمریکا، موفق شدند قرارداد جدیدی را تصویب کنند که سیستم دستمزد طبقه‌بندی‌شده را که مطابق آن به کارمندان پاره‌وقت جدیدتر حقوق کمتری تعلق می‌یافت متوقف کند.

موفقیت تاریخی اتحادیه تیمسترز در ژوئیه تنها چند هفته پس از تهدید به اعتصاب، خبر خوشی از پیروزی جنبش کارگری بود که الهام‌بخش اتحادیه‌های دیگر درگیر مذاکرات شد. اتحادیه کارگران خودرو روز جمعه ۱۵ سپتامبر اعتصابی تاریخی و هدفمند را علیه هر سه خودروساز بزرگ دیترویت به راه انداخت. در روز آغازین اعتصاب حدود ۸درصد از کارگران خودروسازی محل کار خود را ترک کردند و به گفته اتحادیه در گذر زمان به تعداد افرادی که به اعتصاب می‌پیوندند افزوده خواهد شد.

گستردگی این اعتصاب که سه کارخانه مونتاژ در سه ایالت مختلف را هدف قرار می‌دهد، برای اولین بار در تاریخ ۸۸ساله اتحادیه اتفاق افتاده است، که به طور همزمان هر سه خودروساز را هدف قرار داده است. شان فاین، که به‌تازگی رهبری اتحادیه کارگران خودرو را به عهده گرفته است، تهدید می‌کند که ممکن است اعتصاب به کارخانه‌های دیگر نیز کشیده شود و تا زمان دستیابی به نتیجه موردنظر مذاکرات ادامه خواهد داشت. از زمان تصدی پست، فاین سیلی از پست‌های رسانه‌های اجتماعی و برنامه‌های پخش زنده منظم را مدیریت کرده است. رهبر جدید اتحادیه همچنین لحن جنگجویانه‌تری با شرکت‌های خودروسازی دارد. کارشناسان کارگری و سازمان‌دهندگان می‌گویند، رویکرد هدفمندتر اتحادیه برای کناره‌گیری از کارخانه‌های کلیدی در هر سه خودروساز، طراحی برنامه‌های اضطراری را برای شرکت‌ها دشوار می‌کند و به گسترش سردرگمی‌ها برای مدت طولانی‌تر کمک می‌کند.

استراتژی فاین برخلاف برنامه‌ریزی سنتی همه‌جانبه، تاثیری نابرابر بر اعضای سازمانی دارد که شعار آن همبستگی است. توماس کوهلر، استاد حقوق در دانشکده حقوق کالج بوستون، در این زمینه توضیح می‌دهد استراتژی فاین نسبت به یک اعتصاب معمولی به سطح بالاتری از اعتماد بین‌گروهی و سازماندهی نیاز دارد. این خطر وجود دارد که کارگرانی که بر سر کار باقی مانده‌اند تولید را کاهش دهند، که می‌تواند منجر به تضعیف استراتژی اعتصاب شده و به اقدامات پیش‌بینی‌نشده‌ای از سوی شرکت‌ها دامن بزند. استراتژی غیرمعمول اعتصاب با «رویکرد چرخشی» و با فراگیری روزافزون به منظور جلوگیری از ازسرگیری فعالیت کارخانه‌های شرکت‌های خودروسازی طراحی شده است که به عنوان اهرم قدرت جدیدی برای اتحادیه کارگران خودرو عمل می‌کند. آغاز اعتصابات درست همزمان با روزهایی است که خودروسازان در حال بهبود از اختلال عملکرد در زنجیره تامین بودند که تولید جهانی آنها را در طول همه‌گیری مختل کرده بود. تعطیلی ناگهانی کارخانه‌ها در این موقعیت آنها را بسیار آسیب‌پذیرتر می‌کند.

اثر دومینویی اعتصاب

از نقطه نظر نیویورک‌تایمز آسیب ناشی از تعطیلی کارخانه‌ها محدود به خودروسازان دیترویتی نخواهد بود بلکه تاثیرات آن در سراسر صنعت بازتاب می‌یابد؛ به‌خصوص آنکه طی دهه گذشته زنجیره تامین صنعت منطبق با ایده‌های جهانی‌شدن طراحی شده است. در‌حال‌حاضر تولیدی هر کارخانه خودروسازی تنها بخشی از یک شبکه پیچیده است و به این ترتیب از کار افتادن هر کارخانه‌ می‌تواند آغازگر اثر دومینویی در سراسر صنعت باشد. این امر مطابق با تجربه شرکت‌ها در زمان همه‌گیری است که هر تعطیلی منطقه‌ای به دلیل شیوع کووید، تاثیرات ماندگاری بر فروش و موجودی داشت.

گابریل ارلیش، محقق اقتصادی در دانشگاه میشیگان، در مورد معضلات احتمالی زنجیره تامین می‌گوید تامین‌کنندگان قطعات خودرو، از جمله کارگاه‌های مسوول تولید محصولاتی همچون ترمز، چراغ‌های جلو یا مبدل‌های کاتالیزوری، احتمالا پس از حدود دو هفته از آغاز اعتصابات، با تاثیر کاهش تقاضای کارخانه‌ها مواجه خواهند شد. بعید نیست در نتیجه آن کارفرمایان محلی اقدام به تعدیل کارکنان خود کنند و به وسیله اخراج کارگران، هزینه‌ها را کاهش دهند.

از سوی دیگر، اعتصاب طولانی‌مدت با کاهش موجودی خودروهای جدید همراه خواهد بود که به طور بالقوه انتظار می‌رود به افزایش قیمت خودرو در بازار منجر شود. براساس گزارش اوت گروه اقتصادی اندرسون، موسسه تحقیقاتی در میشیگان، اعتصاب ۱۰روزه علیه سه خودروساز دیترویتی می‌تواند منجر به زیان اقتصادی ۶/ ۵میلیارد دلاری شود. طبق این مطالعه ۵/ ۳میلیارد دلار از آن ناشی از دستمزدها و تولید از دست رفته خواهد بود و ۱/ ۲میلیارد دلار باقیمانده متوجه مصرف‌کنندگانی است که دیگر نمی‌توانند تعمیرات و تعویض مورد‌نیاز را دریافت کنند.

نحوه عبور خودروسازان از توفان اعتصابات می‌تواند متفاوت باشد. به گفته پت رایان، مدیر اجرایی اپلیکیشن خرید خودرو «کو-پایلت»، که موجودی‌های فروشندگان خودرو را لیست می‌کند، با توجه به ارقام موجودی فعلی استلانتیس می‌تواند تقاضای مصرف‌کننده را در مدت طولانی‌تری نسبت به فورد یا جنرال موتورز برآورده سازد. رایان می‌گوید البته به هر صورت اعتصابات همچنان با قیمت‌های بالاتر برای مصرف‌کنندگان همراه خواهد بود و هر دو بازار خودروهای جدید و کارکرده تحت‌تاثیر قرار خواهند گرفت.

با تمام این اوصاف، انتظار می‌رود خودروسازان قادر باشند زیان ناشی از تولید از‌دست‌رفته در زمان اعتصابات را جبران کنند. این امر احتمالا از طریق فروش موجودی فعلی خودروها با قیمت‌های بالاتر و عدم پرداخت دستمزد در طول اعتصاب، عملی باشد. چنین خوش‌بینی تنها در صورتی می‌تواند محقق شود که خودروسازان مجبور به توقف تولید سودآورترین و محبوب‌ترین خودروهای خود نباشند، که در‌حال‌حاضر نیز با کمبود موجودی در آن بخش‌ها مواجه هستند.