خودرویی که با 2400 اسب بخار آسفالت جاده را خراش می دهد! +تصاویر

نسل سوم پلیموت باراکودا در سال 1970 معرفی شد و تولید آن و در کل این مدل در سال 1974 به پایان رسید. مشتریان می توانستند از بین پیشرانه های مختلف یکی را انتخاب کنند که از مدل 3.2 لیتری شش سیلندر خطی تا یک پیشرانه 7.2 لیتری هشت سیلندر خورجینی را شامل می شد.

پیشرانه شش سیلندر خطی چندان قابل توجه نبود، اما رانندگی با خودرو مجهز به پیشرانه هِمی 7 لیتری هشت سیلندر خورجینی هنوز هم هیجان انگیز است.

با نگاهی به این پلیموت کودا احتمالا برچسب 540 در نمای جانبی، تایرهای بسیار بزرگ عقب و ویلی بار جلب توجه می کنند. مالک ایلینویی، این خودرو را در سال 2007 خریداری کرد که در آن زمان به پیشرانه 7.2 لیتری هشت سیلندر مجهز بود.

پس از بازسازی پیشرانه در سال 2008، این خودرو موفق شد تا مسافت 400 متری پیست مسابقه را در 9.6 ثانیه طی کند. اما این روزها بسیاری از علاقمندان به خودرو و مسابقات درگ می توانند به چنین سطحی دست یابند. از این رو، خودرو بروزرسانی شاسی برای کسب گواهینامه 25.2 را پشت سر گذاشت.

این گواهینامه برای خودروهایی که مسافت 400 متر را بین 6 تا 7.49 ثانیه طی می کنند، الزامی است. البته دستیابی به چنین سطحی فقط از طریق بروزرسانی شاسی ممکن نبود و به پیشرانه ای جدید نیز نیاز بود تا یک پلیموت کودای منحصر به فرد شکل بگیرد.

پیشرانه 8.8 لیتری هشت سیلندر خورجینی تمام آلومینیومی استیو موریس انجینز که با سوپرشارژر اف3 پروشارژر جفت می شود در کنار انبوهی از بروزرسانی های مسابقه ای دیگر، این پلیموت کودا را به یک هیولای 2400 اسب بخاری تبدیل کرده است.

برچسب قیمت فعلی برای این خودرو در وب سایت شیکاگو موتور کارز برابر با 199 هزار و 800 دلار است.  

تاریخچه افسانه ای به نام "باراکودا"

ظهور پونی کار به سال 1964 و عرضه مدل "باراکودا" از سوی شرکت خودروسازی پلیموت باز می گردد. این شرکت در آن زمان یکی از زیر شاخه های شرکت کرایسلر محسوب می شد.

طی سالیان متمادی خودروهای تولید شده در شرکت های خودروسازی آمریکا مانند کادیلاک، بیوک(با تلفظ صحیح بیوایک)، شورلت و ... به عنوان محصولاتی لوکس، جادار و در عین حال پرمصرف شناخته می شدند. این مسئله حتی تا قبل از تغییر نگرش مردم و کاهش خرید این قبیل خودروها به واسطه عوامل مختلف، به یکی از نمادهای کشور آمریکا تبدیل شده بود.

 اما در این میان شرکت های دیگری همچون فورد، پلیموت، پونتیاک، دوج و ... رده هایی جدید و انحصاری در این صنعت معرفی کرده و متعاقب آن طرفداران بسیاری را در سراسر جهان شیفته خود ساختند. دو رده "ماسل کار" (Muscle Car) یا خودروهای عضلانی و "پونی کار" (Pony Car) که به خودروهای اسپرت کوچک اطلاق می شود، از مطرح ترین نمونه ها در این رده و سبک طراحی هستند. این دو رده از محبوبیت بسیاری در آمریکا برخوردار بوده، اما شاید در کشور ما نام پونی به اندازه ماسل چندان شناخته شده نباشد. این در حالی است که در اکثر مواقع بیشتر خودروهای قدیمی آمریکائی نیز به اشتباه و بطور کلی در رده ماسل کارها قرار داده می شوند.

به عنوان مثال پونتیاک "فایربرد" در رده پونی کار و مدل "جی تی اُ (GTO) " این شرکت در رده ماسل کارها قرار می گیرد. از مشخصات پونی کارها می توان به ابعاد کوچک، قابلیت های اسپرت، کاپوت کشیده و صندوق بار کوتاه اشاره کرد. اما ظهور پونی کار به سال 1964 و عرضه مدل "باراکودا" از سوی شرکت خودروسازی پلیموت باز می گردد. این شرکت در آن زمان یکی از زیر شاخه های شرکت کرایسلر محسوب می شد.

در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 با توجه به خارج شدن نسل اول فورد تاندربرد از خط تولید و تبدیل شدن نسل دوم آن به خودروئی کشیده و لوکس تر، کمبود محصولی کوچک و اسپرت در بازارهای آمریکا محسوس بود. اگرچه تا قبل از سال 64 شرکت های خودروسازی مختلف این کشور تلاش کردند تا با عرضه مدل های مختلف این جای خالی را پر نمایند، اما توفیق چندانی در این زمینه کسب نکردند. اما سال 1964 را باید دوران شکوفائی محصولاتی بی نظیر و تولد پونی کارها دانست. فورد و پلیموت دو خودروساز مطرح آن زمان با عرضه مدل های ماستنگ و باراکودا به خوبی بازار این رده را به تسخیر خود درآوردند.

اگرچه باراکودا در سایه فروش خیره کننده ماستنگ قرار گرفت، اما این خودرو اولین محصول و پرچم دار رده پونی کارها بوده و به اعتقاد برخی از کارشناسان صنعت خودرو اگر عرضه ماستنگ با باراکودا تقریبا همزمان نمی شد- ماستنگ دو هفته بعد از عرضه باراکودا، عرضه شد-  اکنون به جای واژه "پونی کار" از "فیش کار" برای معرفی این رده استفاده می شد. این نامگذاری به شیوه طراحی و نام این دو خودرو باز می گردد. پلیموت به مدت یک دهه به تولید باراکودا پرداخت. اما از سال 1970 و مدل های عرضه شده در این سال به عنوان دوران طلائی باراکودا یاد می شود. در این سال انواع مختلف موتور از نمونه پایه 340 به قدرت 275 اسب بخار تا نمونه فوق العاده پرقدرت 426 اسب بخاری "همی" برای این محصول قابل سفارش بود. مشکلاتی نیز که در مدل های قبلی این محصول وجود داشت اصلاح شده و پلیموت مدل به یاد ماندنی را خلق کرده بود.

مدل همی باراکودا به هواکش هائی مجهز شده بود که مستقیما به موتور خودرو متصل بوده و در زمان فشار پدال گاز باعث لرزش خودرو می شد. در سال 1971 نیز باراکودا با تغییراتی اندک در ظاهر خودرو که شامل جلو پنجره چند بخشی، چراغ های دوتائی جلو و سه قسمتی عقب می شد، به بازار آمد. همچنان انواع مختلف موتور برای این محصول قابل سفارش بود، اما با وضع قوانین جدید از سوی دولت آمریکا قدرت موتورهای این خودرو کاهش یافته بود.

در سال 1972 و با توجه به خارج شدن موتورهای همی از خط تولید پلیموت، آینده تولید و موفقیت باراکودا نیز در هاله ای از ابهام قرار گرفت. از این رو طرفداران این شرکت نیز سال امیدوار کننده ای را پشت سر نگذاشتند. در سال 1973 نیز روند کاهش فروش محصولات پلیموت ادامه یافته و موتورهای 6 سیلندر نیز از خط تولید این شرکت کنار گذاشته شد. سال 1974 آخرین سال تولید مدل جاودانه باراکودا بود. در این سال باراکودای پلیموت، خودروئی که رده ای جدید در صنعت خودروسازی آمریکا را پایه گذاری کرد، برای همیشه در اقیانوس ذهن طرفدارانش به افسانه ها پیوست.