وقتی از خودروهای اسپورت سخن به میان میآید، معمولا توجه اصلی به ویژگیهایی مانند سرعت و مشخصات پیشرانه معطوف خواهد شد. خودروهای اسپورت معمولا در رنگهای قرمز و مشکی جذابیت بیشتری دارند. از آنجاییکه تجمل و نوآوری دو کلمه کلیدی در توصیف یک شرکت خودروسازی هستند، این سگمنت نیز از فاکتورهای جذاب بسیاری برخوردار است زیرا طراحی این دسته بهگونهای بوده که در کنار ظاهری شکیل، عملکردی قدرتمندانه را به رخ بکشد. مادامیکه یک خودرو در ایجاد حس رضایت مشتری ناموفق عمل کند، جلوههای بصری آن نیز کمرنگ خواهد شد.
در این مطلب به معرفی اولین قسمت از خودروهای زشت جهان از کلاس اسپرت میپردازیم که با وجود عدم جذابیت، پیشرانههای قدرتمندشان به آنها زیبایی بخشیده است.
سالیکا GTC
این خودرو با اینکه عملکرد مطلوبی دارد، اما چندان جذاب نیست. با این وجود، از نقطه سکون تا سرعت ۱۰۰ کیلومتری برای محصول سالیکا، تنها ۳.۲ ثانیه طول میکشد. اگرچه ظاهر شبیه به اسباببازی این خودرو میتواند از دید برخی فریبنده به نظر برسد، اما در زبان طراحی آن، مولفههای یک محصول لاکچری و ردهبالا مشاهده نمیشود.
پانوز آبروزی
وجود یک خودروی اسپورت در گاراژ شخصی بسیار جذاب است. اما میان کارهایی که میتوانیم انجام دهیم و کارهایی که باید از آنها خودداری کنیم، مرزی باریک وجود دارد. Panoz Abruzzi از چنین خطی عبور نمیکند و این خوب نیست. در ابتدای تولید، این خودرو با بازخوردهای مثبتی مواجه شد. اما پس از نگاهی عمیقتر به آن دریافتیم که بسیاری از بخشهای خودرو، از طراحی ناهمگونی برخوردار هستند. مثلا آینههای جانبی ارتفاعی بسیار بالا دارند و ابعادی کوچک دارند. قسمت جلویی خودرو نیز ظاهری نامتعارف و عجیب به خود گرفته است.
با این وجود، پیشرانه ۶۴۰ اسب بخاری این محصول داستانی متفاوت دارد. آبروزی بسیار سریع است و در مدت تنها ۳.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت میرسد.
Lister Storm
طراحی لیستر استورم بهگونه ای است که گویا مهندسان سعی داشتهاند آنرا تا حد ممکن خستهکننده جلوه دهند که البته باید اقرار کرد در این زمینه بسیار موفق بودهاند! برای یک خودروی اسپورت ۲۸۰ هزار دلاری، صرف مبلغی که بیش از متوسط هزینه خرید ملک در ایالات متحده است، توجیهی منطقی ندارد.
این خودروی زشت، پیشرانهای با توان ۵۴۶ قوه اسب دارد و در مدت ۴.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسد. این خودرو همچنین سریعترین گراندتور چهار نفره در دهه ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ میلادی محسوب میشود.
جتاستریم SC۲۵۰
طراحی و ساخت خودروهای اسپورت، انرژی، هزینه و وقت بسیاری را میگیرد. اما این قضیه در مورد جتاستریم SC۲۵۰ چندان صدق نکرده و ظاهرا انجام این پروسه در آن، تنها چند ساعت بهطول انجامیده است! از ظاهر آن میتوان دریافت که این خودرو در فاز نمونه اولیه قرار داشته و فاقد اجزای مهمی است که از یک خودروی اسپورت شکیل و جذاب انتظار داریم.
وزن محصول جتاستریم، تقریبا نصف یک خودروی اسپورت بوده و بسیار چابک است. حداکثر سرعت آن نیز به ۲۶۵ کیلومتر بر ساعت میرسد.
یاماها OX۹۹-۱۱
یاماها شرکتی باسابقه و نامدار از ژاپن است که در زمینه تولید خودرو، موتورسیکلت و محصولات حوزه موسیقی و صدا فعالیت دارد. آنها خودروهای خوبی را در کارنامه خود دارند، اما نه به خوبی نمونههای هوندا، بیامو و دیگر غولهای بزرگ خودروساز. خودروهای تک نفره، در قیاس با نمونههای عادی چندان جذاب نیستند، زیرا محدود به یک صندلی هستند و طراحی بیرونی آنها نیز معمولا زشت است.
با نادیده گرفتن عناصر طراحی این خودرو، یاماها OX99-11 بسیار سریع است. پیشرانه آن قدرت بسیاری دارد و سقف سرعتی برابر با 350 کیلومتر بر ساعت را ارائه میدهد. شتاب 0 تا 100 کیلومتری این محصول نیز در 3.2 ثانیه طی میشود.
Covini C۶W
واقعا باعث تعجب است که چرا یک خودروساز فکر کرده که تولید یک خودروی اسپرت شش چرخ، ایده خوبی است! چرخهای حجیم قرار گرفته روی این محصول نمایی زشت دارد و قیمت ۶۴۰ هزار دلاری آن نیز تا حد زیادی مضحک است.
لامبورگینی مارزال
Marzal در سال 1967 ساخته شد و حتی با استانداردهای آن روزها نیز خودروی جذابی تلقی نمیشود. این محصول با طراحی ضعیف بیرونی و کنارهها، نمونهای است که بیش از آنکه بخواهید به دیگران نشان دهید، ترجیح میدهید تا در گاراژ از آن نگهداری کنید.
با اینحال، عملکرد این خودرو در زمان خود کاملا دیوانه کننده بود. حداکثر سرعت مارزال ۱۹۰ کیلومتر در ساعت است و به هیولایی برای جاده تبدیل شده بود. لامبورگینی تاکنون طرفداران خود را هرگز در زمینه عملکرد فنی، ناامید نکرده است.
ادامه دارد...